Categories
Ervaringen & Gedachten

Kritisch denken

Kritische denken en (deductief) redeneren is niet makkelijk. Ik ben zelf enorm dankbaar dat ik vakken als onderzoekend handelen heb gehad, waarbij ik geleerd heb om kritisch te denken en redeneer strategieën heb aangeleerd en kennis heb verworven over veel gemaakte redenatie fouten. Dit heeft mij inzichten en mogelijkheden gegeven om voor mijzelf en andere op te komen, vooroordelen helpen te voorkomen of misdiagnoses aan de kaak te stellen en helpen te herstellen.

Met verkeerd redeneren en/of overhaaste generalisaties kan een verkeerde observatie leiden tot uiteindelijk grote gevolgen zoals een misdiagnose waarbij een patiënt verkeerde behandeling krijgt. Dat kan leiden (als je geluk hebt) tot vertraagd herstel maar ook tot schade die niet meer te herstellen is, want let op: een verkeerde behandeling kan ook leiden tot schade, waaronder trauma’s waar een client nooit meer vanaf komt.

Helaas komen in de huidige Nederlandse gezondheidszorg nog stigma’s voor. Pas op met het stellen van diagnoses. Dat begint bij; kijk objectief naar symptomen (ook bij comorbiditeit) en dan diagnoses in plaats van eerst zoeken naar diagnoses en dan symptomen. Draai dit proces niet om.

Informatie over inductief en deductief redeneren kan je hier vinden.
Informatie over kritisch denken kan je hier vinden.

Categories
Kennis

Bejegening als belangrijke factor in succes van behandeling

Of het nu preventief, curatief of palliatief is. Iedereen wil een succesvolle behandeling, zowel patiënten, naasten, dokters, verpleegkundige, andere medici, overheid en zorgverzekeraars. En zo kan het nog wel even doorgaan. Niemand zit te wachten op een behandeling die niet werk. Dat kost tijd, geld, energie. Het doet mogelijk anders wel meer kwaad dan goed.

Als verpleegkundige ondersteun je mensen bij vergroten van de veerkracht en zelfredzaamheid van mensen door het ondersteunen van mensen in situaties die zij niet op eigen kracht aankunnen.
Denk dan aan lichamelijke functies, mentale functies en beleving, kwaliteit van leven, dagelijks functioneren of sociaal maatschappelijke participatie.

Het is van belang dat er een goede vertrouwensband is tussen patient en hulpverlener (verpleegkundige). Onderzoek toont aan dat de werk relatie de belangrijkste voorspeller van het therapie resultaat is, ongeacht de achtergrond kenmerken van de patient of de hulpverlener. Een goede relatie is aantoonbaar de belangrijkste therapeutische factor en voorwaarde voor een goed verloop van de behandeling.
Het aangaan van een goede behandeling relatie is belangrijk omdat het bijdraagt aan de effectiviteit van multidisciplinaire behandeling. Het ‘goed’ en ‘veilig’ uitvoeren van taken van de ene discipline is een voorwaarde voor succes van de andere.

“Een passende bejegening is die bejegening die leidt tot een goede werk relatie. Met andere woorden, een passende bejegening is een wijze van reageren op gedrag en uitingen van gevoelens van de patient, zodat deze het gevoel krijgt een bondgenoot te hebben gevonden die samen met hem de strijd aanbindt tegen zijn problemen en hem in staat stelt de behandeling te accepteren en getrouw te volgen” (Bordin, geciteerd in Henselmans 2000).

Als een hulpverleners heb je een goede werk relatie nodig om persoonlijke en onderliggende informatie te verkrijgen van problemen en oorzaken. die nodig kunnen zijn voor een succesvolle behandeling.

Let op vooroordelen en vertrouw op je professioneel en gezond verstand. Zorg ervoor dat je over betrouwbare, juiste en volledige informatie beschikt van een patient, zodat je een compleet beeld hebt van de patient en situatie om dus goed aan te kunnen sluiten bij de patient.

Wanneer een relatie hersteld moet worden dan kan gebruik worden gemaakt van een interventie zoals LEAP: Listen-Empathize-Agree-Partner.

Als laatste, pas op met bejegening want niet passende bejegening schaad het therapie resultaat.
Pijlers voor goede bejegening zijn:
– present zijn;
– hoop & optimisme;
– professionele referentie kaders hanteren op bescheiden en terughoudende wijze;
– aansluitend op eigen verhaal van de patient;
– Stimuleren van de patiënt in zelfredzaamheid, kennis en vergroten van autonomie.

Deze tekst is gedeeltelijk gebaseerd op Leerboek psychiaterie voor verpleegkundigen, vierde, herziende druk, (2020. M. Clijsen et al).